¹ તે દહાદાઓમાં જયારે ફરી અતિ ઘણા લોક હતા, ને તેઓની પાસે કંઈ ખાવાનું ન હતું, ત્યારે તે પોતાના શિષ્યોને પાસે બોલાવીને તેઓને કહે છે કે,

² લોક પર મને દયા આવે છે, કેમકે હમણાં ત્રણ દહાડાથી તેઓ મારી જોડે રહ્યા છે, ને તેઓની પાસે કંઈ ખાવાનું નથી;

³ ને જો હું તેઓને ભૂખ્યા ઘેર મોકલું તો વાટમાં તેઓ નિર્ગત થશે; વળી તેઓમાંના કેટલાએક આધેથી આવ્યા છે.

⁴ તેના શિષ્યોએ તેને ઉત્તર આપ્યો કે, અહીં રાનમાં ક્યાંથી કોઇ એટલા બધાને રોટલીથી તૃપ્ત કરી શકે?

⁵ ને તેણે તેઓને પુછ્યું કે, તમારી પાસે કેટલી રોટલીઓ છે? ને તેઓએ કહ્યું, સાત.

⁶ અને તેણે લોકને જમીન પર બેસવાનો હુકમ આપ્યો; ને સાત રોટલીઓ લઈને તેણે સ્તુતિ કરીને ભાંગી, ને પિરસવા સારૂ પોતાના શિષ્યોને આપી; ને તેઓએ લોકને પિરસી.

⁷ અને તેઓના પાસે થોડી નાની માછલીઓ પણ હતી; ને તેણે તેમના પર આશીર્વાદ માગીને તે પણ લોકોને પિરસવાનું કહ્યું.

⁸ અને તેઓ ખાઈને ધરાયા; ને તેઓએ બાકી રહેલા કકડાઓની સાત ટોપલીઓ ઉઠાવી.

⁹ અને [ખાનારા] આસરે ચાર હજાર હતા; ને તેણે તેઓને વિદાય કીધા.

¹⁰ અને તરત પોતાના શિષ્યો સાથે હોડી પર ચઢીને તે દાલમાનુથાની સીમોમાં આવ્યો.

¹¹ અને ફરોશીઓ નીકળી આવ્યા, ને તેનું પરીક્ષણ કરતાં તેની પાસે આકાશમાંથી નિશાણી માગીને તેની સાથે વિવાદ કરવા લાગ્યા.

¹² અને પોતાના આત્મામાં ઉંડો નિસાસો મુકીને તે કહે છે, આ પેઢી નિશાણી કેમ માગે છે? હું તમને ખચિત કહું છું કે, આ પેઢીને કંઇજ નિશાણી અપાશે નહિ.

¹³ અને તેઓને મુક્યા પછી હોડી પર ફરી ચઢીને તે પેલે પાર ગયો.

¹⁴ અને તેઓ રોટલી લાવવાને વિસરી ગયા હતા; ને તેઓની પાસે હોડીમાં એક કરતાં વધારે રોટલી નહોતી.

¹⁵ અને તેનને તેઓને આજ્ઞા આપીને કહ્યું કે, જોજો, ફરોશીઓના ખમીરથી તથા હેરોદના ખમીરથી સાવધાન રહો.

¹⁶ અને તેઓએ માહોમાંહે સંવાદ અરીને કહ્યું કે, આપણી પાસે રોટલી નથી.

¹⁷ અને ઇસુ એ જાણીને તેઓને કહે છે કે, તમારી પાસે રોટલી નથી એ માટે તમે કેમ સંવાદ કરો છો? હજી સુધી શું તમે નથી જાણતા, ને નથી સમજતા? શું તમારા હૃદય કઠણ થયા છે?

¹⁸ તમને આંખો છતાં શું તમે નથી દેખાતા? અને કાનો છતાં, શું તમે નથી સાંભળતા? ને શું યાદ નથી રાખતાં?

¹⁹ જયારે પાંચ હજારને સારૂ પાંચ રોટલી મેં ભાંગી, ત્યારે તમે કકડાઓની ભરેલી કેટલી ટોપલીઓ ઉઠાવી? તેઓ તેને કહે છે કે, બાર.

²⁰ અને જયારે ચાર હજારને સારૂ સાત, ત્યારે તમે કકડાથી ભરેલી કેટલી ટોપલીઓ ઉઠાવી? ને તેઓએ કહ્યું કે, સાત.

²¹ અને તેણે તેઓને કહ્યું શું તમે હજી નથી સમજતા?

²² અને તે બેથેસૈદામાં આવે છે. અને તેઓ તેની પાસ એક આંધળાને આવે છે, ને તેણે અડકવા સારૂ તેઓ તેને વિનંતી કરે છે.

²³ અને આંધળાનો હાથ પકડીને તે તેને ગામમાંથી બહાર લઇ ગયો, ને તેની આંખોમાં થુંકીને ને તેના પર હાથ મુકીને તેને પુછ્યું કે, તું કંઈ જુએ છે?

²⁴ ને ઉંચું જોઇને તેણે કહ્યું કે, હું માણસોને દેખું છું; કેમકે તેઓને ઝાડોના જેવા ચાલતાં દેખું છું.

²⁵ ત્યારે તેણે ફરી તેની આંખો પર હાથ મુક્યા, ને તેણે તાકીને જોયું, ને સાજો થયો, ને સઘળું સ્પષ્ટ રીતે દીઠું.

²⁶ અને તેણે તેને ઘેર મોકલતાં કહ્યું કે, ગામમાં પણ પેસતો ના.

²⁷ અને ઇસુ તથા તેના શિષ્યો કાઈસારીઆ ફીલિપીના ગામોમાં ગયા; ને માર્ગમાં તેણે પોતાના શિષ્યોને પુછતાં કહ્યું કે, હું કોણ છે, એ વિષે માણસો શું કહેછે?

²⁸ ને તેઓએ તેને કહ્યું કે, [કોઇ કહે છે કે તું] યોહાન બાપ્તિસ્મા કરનાર છે; ને કોઇ કે તું એલીયાહ, ને કોઇ કે તું ભવિષ્યવાદીઓમાંનો એક છે.

²⁹ અને તેણે તેઓને પુછ્યું, પણ હું કોણ છું, એ વિષે તમે શું કહો છો? પીતર ઉત્તર આપતાં તેને કહે છે કે, તું તો ખ્રીસ્ત છે.

³⁰ અને તેણે તેઓને તાકીદ કીધી કે, મારે વિષે તમારે કોઈને કહેવું નહિ.

³¹ અને તે તેઓને શિખવવા લાગ્યો કે, માણસના દીકરાએ ઘણું સહેવું, ને વડીલોથી તથા મુખ્ય યાજકોથી તથા શાસ્ત્રીઓથી નાપસંદ થવું, ને માર્યા જવું, ને ત્રણ દહાડા પછી પાછા ઉઠવું એ જરૂરનું છે.

³² અને તે એ વાત ઉઘાડી રીતે બોલ્યો. અને પીતર તેને એક બાજુએ લઈને તેને ઠપકો આપવા લાગ્યો;

³³ પણ તેણે પાછળ ફરીને તથા પોતાના શિષ્યોને જોઇને પીતરને ઠપકો આપતાં કહ્યું કે, શેતાન, મારી પછવાડે જા; કેમકે તું દેવની બાબતો પર નહિ, પણ માણસોની બાબતો પર ચિત્ત લગાડે છે.

³⁴ અને તેણે પોતાના શિષ્યો સુદ્ધાં લોકોને પાસે બોલાવીને તેઓને કહ્યું કે, જો કોઇ મારી પાછળ આવવા ચાહે છે, તો તેણે પોતાનો નકાર કરવો, ને પોતાનો વધસ્તંભ ઉંચકીને મારી પાછળ ચાલવું.

³⁵ કેમકે જે કોઇ પોતાનો જીવ બચાવવા ચાહે, તે તેને ખોશે; અને જે કોઇ મારે લીધે તથા સુવાર્ત્તાને લીધે પોતાનો જીવ ખોશે, તે તેને બચાવશે.

³⁶ કેમકે જો માણસ આખું જગત મેળવે, ને પોતાના જીવની હાનિ પામે, તો તેને શો લાભ થાય?

³⁷ વળી માણસ પોતાના જીવનો શો બદલો આપશે?

³⁸ કેમકે આ આ વ્યભિચારી તથા પાપી પેઢીમાં જે કોઇ મારે લીધે તથા મારી વાતોને લીધે શરમાશે, તેને લીધે માણસનો દીકરો પણ જયારે પોતાના બાપના મહિમામાં પવિત્ર દૂતોની સાથે આવશે, ત્યારે તે શરમાશે.