¹ પણ અઠવાડિયાને પહેલે દહાડે પ્રભાતે, જે સુગંધિઓ તેઓએ સિદ્ધ કરી હતી, તે લઈને તેઓ કબરે આવી.

² અને તેઓએ કબર પરથી પત્થર ગબડાવી દીધેલો દીઠો.

³ અને તેઓ માંહે પેઠી, પણ પ્રભુ ઈસુનું શબ તેઓએ દીઠું નહિ.

⁴ અને એમ થયું કે, એ સંબંધી તેઓ ગુંચવણમાં પડી હતી, ત્યારે, જુઓ, ચળકતાં લુગડાં પહેરેલા બે પુરુષો તેઓની પાસે ઉભા રહ્યા.

⁵ અને તેઓએ બીને જમીન સુધી પોતાનાં માથા નમાવ્યાં, ત્યારે તેઓએ તેઓને કહ્યું કે, મુએલાંઓમાં જીવતાને કેમ શોધો છો?

⁶ તે અહીં નથી, પણ ઉઠ્યો છે; યાદ કરો કે તે ગાલીલમાં હતો,

⁷ ત્યારે તેણે તમને કહ્યું હતું કે, પાપી માણસોના હાથમાં માણસનો દીકરો પરસ્વાધીન કરાય તથા વધસ્તંભે જડાય તથા ત્રીજે દિવસે પાછો ઉઠે એ આવશ્યનું છે.

⁸ અને તેની વાતો તેઓને યાદ આવી.

⁹ અને કબર આગળથી પાછી આવીને તેઓએ અગિયાર [શિષ્યોને] તથા બીજા સર્વને એ બધી વાતો કહી.

¹⁰ જાવે જેઓએ આ વાત પ્રેરીતોને કહી તે મરિયમ માગદાલેણ તથા યોહાન્ના તથા યાકુબની [મા] મરિયમ તથા તેમની સાથેની બીજી બાઈઓ હતી.

¹¹ અને એ વાતો તેઓને પોકળ લાગી, ન તેઓએ તેનું માન્યું નહિ.

¹² પણ પીતર ઉઠીને કબરે દોડી ગયો; ને નીચા વળીને માંહે જોયું તો તેણે લુગડાં એકલા પડેલા દીઠાં; ને જે થયું હતું તે સંબંધી પોતાના મનમાં તે અચરત થતો પોતાને ઘેર ગયો.

¹³ અને, જુઓ, તેજ દહાડે તેઓમાં બે, એમ્માસ નામનું એક ગામ યરુશાલેમથી ચારેક ગાઉં આઘું છે, ત્યાં જતા હતા.

¹⁴ અને આ બધી બનેલી બિનાઓ વિષે તેઓ એક બીજાની સાથે વાત કરતા હતા.

¹⁵ અને એમ થયું કે તેઓ એક બીજાની સાથે વાત કરતા તથા માહોમાંહે સવાલ પુછતા હતા, ત્યારે ઇસુ પોતે તેઓની પાસે આવીને તેઓની સાથે ચાલ્યો.

¹⁶ પણ તેઓની આંખો બંધાઈ હતી કે તેઓ તેણે ઓળખે નહિ.

¹⁷ અને તેણે તેઓને કહ્યું કે, તમે ચાલતાં ચાલતાં એક બીજાની સાથે શું વાત કરો છો? ને તેઓ ઉદાસ થઈને ઉભા રહ્યા.

¹⁸ અને કલીઓપાસ નામે એકે ઉત્તર આપતાં કહ્યું કે, શું, યરુશાલેમમાં રહેનારાઓમાંનો એકલો તુંજ આ દિવસોમાં બનેલી બિનાઓ આથી જાણતો?

¹⁹ ને તેણે તેઓને કહ્યું કે, કંઈ બિનાઓ? ને તેઓએ તેણે કહ્યું કે, ઇસુ નાઝારી, જે દેવની આગળ તથા સઘળા લોકની આગળ કામમાં તથા વચનમાં પરાક્રમી ભવિષ્યવાદી હતો, તે સંબંધીની બિનાઓ;

²⁰ વળી કેવી રીતે મુખ્ય યાજકોએ તથા અમારા અધિકારીઓએ તેને મરણદંડ ભોગવવા સારૂ પરસ્વાધીન કર્યો, ને તેને વધસ્તંભે જડાવ્યો.

²¹ પણ અમે આશા રાખતા હતા કે, જે ઇસ્રાએલને ઉદ્ધાર આપવાનો હતો તે એ છે; વળી એ સર્વ ઉપરાંત આ બનાવ બન્યાને આજ ત્રીજે દહાડો થયો.

²² વળી અમારામાંની કેટલીએક બાયડીઓ જેઓ કબર આગળ વહેલી ગઈ હતી, તેઓએ અમને આશ્ચર્ય પમાડ્યું,

²³ એટલે તેઓએ તેનું શબ દીઠો નહિ, ત્યારે તેઓએ આવીને કહ્યું કે, અમને દૂતોનું દર્શન પણ થયું હતું, કે જેઓએ કહ્યું કે તે જીવતો છે.

²⁴ અને આમારી સાથેના કેટલાએક કબર આગળ ગયા, ને જેમ બાયડીએ કહ્યું હતું તેમજ તેઓને માલમ પડ્યું; પણ તેને તેઓએ જોયો નહિ.

²⁵ અને તેણે તેઓને કહ્યું કે, ઓ અણસમજુઓ, તથા જે ભવિષ્યવાદીઓએ કહ્યું છે, તે સર્વ પર વિસ્વાસ કરવામાં મંદબુદ્ધિના;

²⁶ શું ખ્રીસ્તે એ બધું સહેવું ને પોતાના મહિમામાં પેસવું જોઈતું નહોતું?

²⁷ ને મુસાથી તથા સઘળા ભવિષ્યવાદીઓથી માંડીને તેણે બધા ધર્મલોખોમાંથી પોતાના સંબંધીની વાતોનો ખુલાસો કરી બતાવ્યો.

²⁸ અને જે ગામ તેઓ જતા હતા તેની નજદીક તેઓ પહોંચ્યા, ત્યારે તેણે જાને કે આગળ જવાનું કર્યું.

²⁹ અને તેઓએ તેને આગ્રહ કરીને કહ્યું કે, અમારી સાથે રહે; કેમકે સાંજ થવા આવી છે ને દહાડો નમી ગયો છે. અને તેઓની સાથે રહેવા સારૂ તે માંહે ગયો.

³⁰ અને એમ થયું કે, તે તેઓની સાથે જમવા બેઠો, ત્યારે તેણે રોટલી લઈને સ્તુતિ કરીને ભાંગી, ને તેઓને આપી.

³¹ અને તેઓની આંખો ઉઘડી, ને તેઓએ તેણે ઓળખ્યો; ને તેઓની દ્રષ્ટિમાંથી લોપ થઇ ગયો.

³² અને તેઓ એક બીજાને કહ્યું કે, જયારે તે માર્ગે આપણી સાથે વાત કરતો હતો, ને ધર્મલેખોનો ખુલાસો આપણને કરી બતાવતો હતો, ત્યારે આપણા મન આપણામાં ઉલ્લાસી નહોતાં થતાં શું?

³³ અને તેજ ઘડી તેઓ ઉઠીને યરુશાલેમ ભણી પાછા વાળ્યા, ને અગિયાર [શિષ્યો]ને તથા તેઓની સાથેનાઓને એકઠા થએલા દીઠા,

³⁴ કે જેઓ કહેતા હતા કે, પ્રભુ ખરેખર ઉઠ્યો છે, ને સીમોનને દેખાયો છે.

³⁵ ત્યારે તેઓએ માર્ગમાં બનેલી બિના તથા રોટલી ભાંગતાં તે તેઓથી કેવી રીતે ઓળખાયો હતો તે કહી બતાવ્યું.

³⁶ અને તેઓ એ વાતો કહતા હતા, ત્યારે [ઇસુ] પોતે તેઓની વચમાં ઉભો રહીને તેઓને કહે છે કે, તમને શાંતિ થાઓ.

³⁷ પણ તેઓએ ગભરાઈને તથા ભયભીત થઈને એમ ધાર્યું કે, અમારા જોવામાં કોઈ આત્મા આવે છે.

³⁸ અને તેણે તેઓને કહ્યું કે, તમે કેમ ગભરાઓ છો, ને તમારાં મનમાં તર્કવિતર્ક કેમ થાય છે?

³⁹ મારા હાથ તથા મારા પગ જુઓ, કે એ હું પોતે છું; મને હાથ અડકાડીને જુઓ; કેમકે જેમ તમે જુઓ છે કે મને માંસ તથા હાડકાં છે તેમ આત્માને હોતાં નથી.

⁴⁰ અને એ કહ્યા પછી તેણે હાથ તથા પગ તેઓને દેખાડ્યા.

⁴¹ અને તેઓ હર્ષને લીધે હજી વિશ્વાસ કરતા નહોતા, ને અચરત થતા હતા, ત્યારે તેણે તેઓને કહ્યું કે, તમારી પાસે અહીં કંઈ ખાવાનું છે?

⁴² ને તેઓએ તેને શેકેલી માછલીનો કકડો આપ્યો,

⁴³ અને તેણે તે લઈને તેઓની આગળ ખાધો.

⁴⁴ અને તેણે તેઓને કહ્યું કે, હું તમારી સાથે હતો, ત્યારે મ્મે એ વાતો તમને કહી હતી કે, જે મુસાના નિયમશાસ્ત્રમાં તથા ભવિષ્યવાદીઓમાં તથા ગીતશાસ્ત્રમાં મારા સંબંધી લખ્યું છે તે બધું પુરું થવું જોઈએ.

⁴⁵ ત્યારે ધર્મલેખો સમજવા સારૂ તેણે તેઓનાં મન ખોલ્યાં.

⁴⁶ અને તેણે તેઓને કહ્યું કે, એમ લખ્યું છે, કે ખ્રીસ્તે દુઃખ સહન કરવું, ને ત્રીજે દહાડે મુએલાંઓમાંથી પાછા ઉઠવું જોઈએ;

⁴⁷ અને યરુશાલેમથી માંડીને સઘળા પ્રજાઓને તેના નામમાં પસ્તાવો તથા પાપનિવારણ પ્રગટ કરાવાં જોઈએ.

⁴⁸ એ વાતના સાક્ષીઓ તમે છો.

⁴⁹ અને, જુઓ, હું મારા બાપનું વચન તમારા પર મોકલું છું; પણ તને ઉપરથી પરાક્રમે વેષ્ટિત થાઓ ત્યાં સુધી શહેરમાં રહેજો.

⁵⁰ અને બેથાનીઆની સામે તે તેઓને બહાર લઇ ગયો; અને તેણે પોતાના હાથ પ્રસારીને તેઓને આશીર્વાદ દીધો.

⁵¹ અને એમ થયું કે તે તેઓને આશીર્વાદ દેતો હતો એટલામાં તે તેઓથી છુટો પડ્યો, ને આકાશમાં લઇ જવાયો.

⁵² અને તેનું ભજન કરીને તેઓ બહુ હરખ કરતા યરુશાલેમમાં પાછા વળ્યા.

⁵³ અને તેઓ નિત્ય મંદિરમાં દેવની સ્તુતિ કરતા રહેતા હતા.