¹ અને તેણે પોતાના ઘરના કારભારીને આજ્ઞા આપી, કે આ માણસોની ગુણો ખોરાકથી ભર; જેટલું તેઓ ઉચકી શકે તેટલું ભર, ને હરેક માણસનું નાણું તની ગુણના મ્હોડામાં મૂક.

² અને મારી પ્યાલું, એટલે રૂપાનું પ્યાલું નાનાની ગુણના મ્હોડામાં તેના અનાજનાં નાણા સુદ્ધાં મૂક; ને યુસફે જેમ કહ્યું તેમ તેણે કીધું.

³ અને સવાર થતાંજ તેણે તે માણસોને તેમનાં ગધેડાં સુદ્ધાં વિદાય કર્યા.

⁴ to શહેરમાંથી નીકળીને બહુ આધે ગયા ન હતા, એટલામાં યુસફે પોતાના કારભારીને કહ્યું, ઉઠ, ને તે માણસોની પાછળ દોડ, ને તેઓને તું પકડી પાડે ત્યારે કહે કે, તમે ભલાને બદલે ભુંડું કેમ વાળ્યું?

⁵ જેમાંથી મારો ઘણી પીએ છે, ને જેથી તે શુકન જુએ છે તે શું આ નથી? આ to તમે ભુંડું કર્યું છે.

⁶ અને તેણે તેઓને પકડી પાડીને તેઓને એમજ કહ્યું.

⁷ અને તેઓએ તેને કહ્યું, અમારા સાહેબ એવી વાત કેમ કહે છે? એમ ન થાય કે તારા દાસો એવું કરે;

⁸ જુઓ, જે નાણું અમને અમારી ગુણોના મ્હોડામાં મળ્યું, તે કનાન દેશથી અમે તારી પાસે પાછું લાવ્યા, to તારા ઘણીના ઘરમાંથી રૂપું કે સોનું અમે કેમ ચોરીએ?

⁹ તારા દસોમાં જેની પાસેથી તે જડે તે મારોયો જાય, ને અમે પણ અમારા ઘણીના દાસ થઈશું.

¹⁰ અને તેણે કહ્યું, હવે તમે કહો છો તેમ થાય; જેની પાસેથી તે જડે તે મારો દાસ થશે; ને તમે નિરપરાધી ઠરશો.

¹¹ અને તેઓએ તરતજ પોતપોતાની ગુણ ભૂમિ પર ઉતારી, ને પ્રત્યેકે પોતાની ગુણ ઉઘાડી.

¹² અને તેણે મોટાથી માંડીને તે નાનો સુધી ઝાડો લીધો; ને બિન્યામીનની ગુણમાંથી પ્યાલું જડ્યું.

¹³ ત્યારે તેઓએ પોતાના વસ્ત્રો ફાડ્યાં, ને પોતાના ગધેડાં લાદ્યા, ને નગરમાં પાછા આવ્યા.

¹⁴ અને યહુદાહ તથા તેના ભાઈ યુસફને ઘેર આવ્યા; અને તે હજુ ત્યાંજ હતો; ને તેઓ તેની આગળ ભૂમું પર પડયા.

¹⁵ ને યુસફે તેઓને કહ્યું, આ તમે શું કામ કીધું? શું તમે નથી જાણતા કે મારો સરખો માણસ શુકન જોઈ શકે છે?

¹⁶ ને યહુદાહ બોલ્યો,મારા ઘણીને અમે શું કહીએ? શું બોલીએ? અમે નિરપરાધી કેમ કરીને ઠરીએ? તારા દસોના ભૂંડા દેવે શોધી કાઢ્યા છે; જુઓ, અમે તથા જેની પાસે પ્યાલું જડ્યુ તે પણ મારા ઘણીના દાસ છીએ.

¹⁷ અને તેને કહું, એવું કરવો મારાથી દૂર થાઓ! જે માણસના હાથમાં પ્યાલું જડ્યું તે મારો દાસ થશે, પણ તમે to શાંતિએ તમારા બાપની પાસે જાઓ.

¹⁸ આને યહુદાહે તેની પાસે આવીને કહ્યું, ઓ મારી ઘણી, કૃપા કરીને તારા દાસને મારા ઘણીના કાનમાં એક વા કહેવા દે, તારા દાસ પર તારો રોષ ન ચઢે; કેમકે તું ફારૂનના સરખો છે.

¹⁹ મારા ઘણીએ તેના દાસોને એમ પૂછ્યું કે, શું તમારે બાપ અથવા ભાઈ છે?

²⁰ અને અમે અમારા ઘણીને કહ્યું, અમારી ઘરડો બાપ છે, ને તેના ઘડપણનો નાનો દીકરો છે, ને તેનો ભાઈ મરી ગએલો છે, ને તે તેની માનો એકલોજ રહેલો છે, ને તેના બાપને તે વહાલો છે.

²¹ અને તે તારા દાસોને કહ્યું કે, તેને હું જોઉં, માટે તેને મારી પાસે લાવો.

²² અને અમે અમારા ઘણીને કહ્યું, તે છોકરો તેના બાપને છોડી નહિ શકે, કેમકે જો તે પોતાના બાપને મુકીને જાય, to તેનો બાપ મરી જાય.

²³ અને તે તારો દાસોને કહ્યું, જો તમારો નાનો ભાઈ તમારી સાથે ન આવી to તમે મારું મુખ ફરી નહિ દેખશો.

²⁴ અને એમ થયું કે આમે તમારા દાસ એટલે અમારા બાપની પાસે ગયા, ત્યારે અમે તેને અમારા ઘણીની વાતો કહી.

²⁵ પાછો અમારા બાપે કહ્યું, તમે પાછા જઈને આપણે સારૂ થોડું અન્ન વેચાતું લાવો.

²⁶ અને અમે કહ્યું, અમારાથી નહિ જવાય; જો અમારો નાનો ભાઈ અમારી સાથે આવે, તોજ અમે જઈએ, કેમકે અમારો નાનો ભાઈ અમારી સાથે ન હોય, તો તે માણસનું મુખ અમે જોઈ શકીશું નહિ.

²⁷ અને તારા દાસે એટલે મારા બાપે અમને કહ્યું, તમે જાણો છો કે મારી બાયડીને બ પુત્ર થયા હતા.

²⁸ અને તેઓમાનો એક મારી પાસેથી ગયો, ને મેં કહ્યું કે, તેને ખચિત [કોઈ જાનવરે] ફાડી નાખ્યો હશે, ને ત્યાર પછી મેં તેને જોયો નથી.

²⁹ અને આને પણ જો મારા મુખ આગળથી લઇ જાઓ, ને તેને નુકસાન થાય, તો તમે મારા પાળિયાને શોકને મારે ઘોરમાં ઉતારશો.

³⁰ તે માટે હવે તારા દાસની એટલે મારા બાપની પાસે હું જાઉં, ને તે છોકરો અમારી સાથે ન હોય,

³¹ to એ છોકરામાં તેનો જીવ છે, તેથી એમ થશે કે જયારે તે જોશો કે છોકરો સાથે નથી, ત્યારે તે મરશે; ને તારા દાસો, તારા દાસના એટલે અમારા બાપના પળિયાં શોકને મારે ઘોરમાં ઉતારશે.

³² કેમકે હું તારો દાસ મારા બાપની પાસે છોકરાનો જામીન થયો હતો, અને મેં કહ્યું હતું કે, જો હું તેને તારી પાસે પાછો ન લાવું, to સર્વકાળ મારા બાપનો હું અપરાધી થાઉં.

³³ અને હવે કૃપા કરીને તારા દાસને આ છોકરાને બદલે મારા ઘણી પાસે દાસ થઇ રહેવા દે; ને છોકરાને પોતાના ભાઈઓની સાથે પાછો જવા દે.

³⁴ કેમકે જો તે છોકરો મારી સાથે ન હોય, to હું મારી બાપની પાસે કેમ કરી જાઉં? રખે જે દુઃખ મારા બાપ પર આવે તે હું જોઉં.