¹ અને અમારે જળમાર્ગે ઇતાલી ઉપડી જવું એવો ઠરાવ થયા પછી તેઓએ પાઉલને તથા બીજા કેટલાએક બંદીવાનોને પાદશાહી પલટણના જુલ્યસ નામના સુબેદારને સોંપ્યા.

² અને આદ્રામીતિયમનું એક વહાણ જે આસિયાના કિનારા પરના બંદરોએ જવાનું હતું તેમાં બેસીને અમે સફરે નીકળ્યા; ને માકેદોનિયાના થેસ્સાલોનીકેનો આરીસ્તાર્ખસ અમારી સાથે હતો.

³ અને બીજે દિવસે અમે સીદોનમાં બંદર કીધું, ને જુલયસે પાઉલ પર મહેરબાની રાખીને તેને તેના મિત્રોની પાસે જઈને આરામ પામવાની રાજા દીધી.

⁴ અને ત્યાંથી નીકળ્યા પછી પવન સામે હોવાને લીધે અમે કુપરસની ઓથે રહીને હુંકારી ગયા.

⁵ અને કીલકી તથા પામ્ફૂલ્યાની પાસેનો સમુદ્ર ઓળંગીને અમે લુકીઆના મુરા [બંદર] પહોંચ્યા.

⁶ અને ત્યાં સુબેદારને ઇતાલી જનારૂં આલેક્સાંદ્રિયાનું એક વહાણ મળ્યું; તેમાં તેણે અમને બેસાડ્યા.

⁷ પણ અમે ઘણા દિવસ સુધી ધીમે ધીમે ચાલીને કનીદસની સામા મુશ્કેલીથી પહોંચ્યા, ત્યાર પછી પવનને લીધે આગળ જવાયું નહિ, માટે અમે સાલ્મોનેની આગળ ક્રેતેની ઓથે હંકાર્યું.

⁸ અને મુશ્કેલીથી તેને કિનારે કિનારે હંકારીને સુંદર બંદર નામની જગ્યાએ આવ્યા; તેની પાસે લાસાયા શહેર છે.

⁹ અને ઘણો વખત ગયો હતો, ને હવે સફર જોખમ ભરેલી હતી, કેમકે ઉપવાસ [નો દિવસ] વિતી ગયો હતો, ત્યારે પાઉલે તેઓને ચેતાવતાં કહ્યું કે,

¹⁰ ઓ ભાઈઓ, મને માલુમ પડે છે કે, આ સફરમાં હાની તથા ઘણું નુકસાન એકલા માલને તથા વહાણનેજ નહિ, પણ આપણા જીવોને પણ થશે.

¹¹ પણ પાઉલે જે કહ્યું તે કરતા ટંડેલ તથા વહાણના ઘણીના કહેવા પર સુબેદારે વધારે લક્ષ દીધું.

¹² વળી શિયાળો કાઢવા સારું તે બંદર સગવડ ભરેલું નહોતું, માટે ઘણાને સલાહ આપી કે, આપણે અહીંથી નીકળીએ, ને કોઈ પણ રીતે ફેનીક્સ પહોંચીને ત્યાં શિયાળો કાઢીએ; તે ક્રેતેનું બંદર છે, ને ઇશાન તથા અગ્નિ કોણની સામે તેનું મુખ છે.

¹³ અને દક્ષિણ દિશાથી મંદ પવન વાવા લાગ્યો, ત્યારે અમારી ઈચ્છા પ્રમાણે થશે એમ સમજીને લંગર ઉપાડીને ક્રેતેને કિનારે કિનારે હંકાર્યું.

¹⁴ પણ થોડી વાર પછી તે તરફથી યુરાકુલોન નામનો તોફાની પવન છુટ્યો.

¹⁵ ને વહાણ તેમાં સપડાયું ને પવનની સામા ટકી ન શક્યું, ત્યારે અમે તેને ઘસડાવા દીધું.

¹⁶ અને કૌદા નામના એક નાના બેટની ઓથે ગયા, ત્યારે મછુવો બચાવી લેવામાં ઘણી મુસીબત પડી;

¹⁷ ને તેને ઉપર તાણી લીધા પછી તેઓએ વહાણની તળે બચાવના બંધ બાંધ્યા, ને સીતર્સ ઉપર અથડાઈ પડવાની બીકથી સઢ સામાન ઉતાર્યા, ને એમનાએમ તણાયા.

¹⁸ અને અમને બહુ તોફાન લાગ્યાથી બીજે દિવસે તેઓએ માલ વામી નાખવા માંડ્યો;

¹⁹ ને ત્રીજે દિવસે તેઓએ પોતાને હાથે વહાણનો સામાન નાખી દીધો.

²⁰ અને ઘણા દિવસ સુધી સુરજ તથા તારાઓ દેખાયા નહિ, ને તોફાન ભારે મચ્યું રહ્યું, તેથી અમારા બચવાની તમામ આશા લોપ થઇ.

²¹ પણ ઘણી લાંઘણ થયા પછી પાઉલે તેઓની વચ્ચે ઉભા રહીને કહ્યું કે, ભાઈઓ, તમારે મારું માનવું જોઈતું હતું, ને ક્રેતેથી નીકળીને આ હાની તથા નુકસાન વહોરી લેવાં ન હતાં.

²² પણ હવે હું તમને વિનંતી કરું છું કે, હિમ્મત પકડો, કેમકે તમારામાંના કોઈના જીવની હાની નહિ થશે, એકલા વહાણની થશે.

²³ કેમકે જે દેવનો હું છું, ને જેની સેવા પણ હું કરું છું તેના દૂતે ગઈ રાત્રે મારી પાસે ઉભા રહીને કહ્યું કે,

²⁴ પાઉલ, બી માં, કાઈસારની રૂબરૂ તારે ઉભા રહેવું પડશે, ને જુઓ, તારી સાથે સફર કરનારા સઘળાને દેવે તારે સારું બચાવ્યા છે.

²⁵ એ માટે, ભાઈઓ, હિમ્મત પકડો, કેમકે દેવ પર મારો ભરોસો છે કે, જેમ મને કહેવામાં આવ્યું છે તેમજ થશે.

²⁶ તથાપિ આપણને એક બેટ પર અથડાઈ પડવું જરૂરનું છે.

²⁷ પણ ચૌદમી રાત આવી ત્યારે અમે આદરીઆ [સમુદ્ર] માં અમ તેં ઘસડાતા હતા, ને સુમારે મધરાતે ખલાસીઓને લાગ્યું કે અમે કોઈ એક દેશની નજદીક આવી પહોંચ્યા છીએ.

²⁸ અને મુડદ નાખ્યું, ત્યારે વીસ વામ [પાણી] માલમ પડ્યું ને થોડું આગળ ગયા પછી તેઓએ ફરી નાખ્યું, ત્યારે પંદર વામ માલામ પડ્યું.

²⁹ અને રખે કદાપિ અફળાઈએ, એવી બીકથી તેઓએ ડબુસા પરથી ચાર લંગર નાખ્યાં, ને દિવસ ઉગવાની વાટ જોતા બેઠા.

³⁰ અને ખલાસીઓ વહાણમાંથી નાસી જવાનો લાગ શોધતો હતા, ને નાળ પરથી લંગર નાખવાનું ડોળ દેખાડીને તેઓએ સમુદ્રમાં મછવો ઉતાર્યો હતો,

³¹ ત્યારે પાઉલે સુબેદાર તથા સિપાઈઓને કહ્યું કે, જો એઓ વહાણમાં નહિ રહે તો તમે બચી શકવાના નથી.

³² ત્યારે સિપાઈઓએ મછવાનાં દોરડાં કાપી નાખીને તેને જવા દીધો.

³³ અને દિવસ ઉગવાનો હતો એટલામાં પાઉલે સર્વને અન્ન ખાવાને વિનંતી કરીને કહ્યું કે, આજલ ચૌદ દિવસ થયા વાટ જોતાં જોતાં તમે લાંઘણ કરીને કંઈ ખાધું નથી.

³⁴ એ માટે હું તમને વિનંતી કરું છું કે, કંઇક ખોરાક લો, કેમકે એ તમારું રક્ષણને સારું છે; કારણ કે તમારામાંના કોઈના માથાનો એક નીમાળો ખરવાનો નથી.

³⁵ અને તેણે એમ કહીને રોટલી લીધી, ને તે સર્વની આગળ દેવની સ્તુતિ કીધી, ને તે ભાંજીને ખાવા લાગ્યો.

³⁶ ત્યારે તેઓ સર્વને હિમ્મત આવી, ને તેઓએ પણ અન્ન ખાધું.

³⁷ અને વહાણમાં અમે સર્વ મળીને બસેં છોત્તરે માણસ હતા.

³⁸ અને ખાઈને તૃપ્ત થયા પછી તેઓએ ઘઉં સમુદ્રમાં વામી નાખીને વહાણ હલકું કર્યું.

³⁹ અને દિવસ ઉગ્યો ત્યારે તેઓએ તે દેશ ઓળખ્યો નહિ, પણ [રેતીના] કાંઠાવાળી એક ખાડી દીઠી, અને વહાણને હંકારીને તે [કિનારા] પર છીતાવી શકાય કે નહિ એ વિષય તેઓએ મસલત કીધી.

⁴⁰ અને લંગરો છુટાં કરીને સમુદ્રમાં રહેવા દીધાં, ને તેજ વખતે સુકાનના બંધ છોડીના આગલો સઢ પવન તરફ ચઢાવીને કાંઠા ભણી જવા લાગ્યા.

⁴¹ અને બે પ્રવાહના સંગમની જગ્યાએ આવી પડ્યાથી તેઓએ વહાણ છીતાવ્યું, ને નાળ અથડાઈને સજ્જડ ચોંટી બેઠી, પણ ડબુસો મોજના જોરથી ભાંગી જવા લાગ્યો.

⁴² ત્યારે સિપાઈઓની એવી સલાહ હતી કે બંદીવાનોને મારી નાખીએ, રાખે તેઓમાંથી કોઈ તરીને નાસી જાય.

⁴³ પણ સુબેદારે પાઉલને બચાવવા ચાહીને તેમની ધારણા અમલમાં આણતા અટકાવ્યા, ને આજ્ઞા કીધી કે, જેઓને તરતાં આવડતું હોય તેઓએ કુદી પડીને પહેલાં કિનારે જવું;

⁴⁴ અને બાકીનામાંથી કેટલાકે પાટિયા પર તથા કેટલાકે વહાણના કાંઈ બીજા સામાન પર ટેકીને કિનારે જવું. અને તેથી એમ થયું કે તેઓ સઘળા કિનારા પર સહીસલામત પહોંચ્યાં.