¹ અને તેણે [પોતાના] બાર [શિષ્યો]ને બોલાવીને તેઓને સઘળાં ભૂતો પર, તથા રોગો ટાળવાને પરાક્રમ તથા અધિકાર આપ્યાં;

² ને દેવનું રાજ્ય પ્રગટ કરવા તથા માંદાઓને સાજાં કરવા તેણે તેઓને મોકલ્યા.

³ અને તેણે તેઓને કહ્યું કે, તમારી મુસાફરીને સારૂ કંઈ લેતા ના, લાકડી નહિ, કે જોણ્ણું નહિ, કે રોટલી નહિ, કે નાણું નહિ; વળી બબે અંગરખા રાખશો નહિ.

⁴ અને જો કોઈ ઘરમાં તમે જાઓ, તેમાંજ રહો, ને ત્યાંથીજ નીકળો.

⁵ અને તે શહેરમાંથી તમે નીકળો ત્યારે જેટલાએ તમારો અંગીકાર કીધો ન હોય તેટલાની વિરુદ્ધ સાક્ષી તરીકે તમારા પગની ધૂળ ખંખેરી નાખજો.

⁶ અને તેઓ [ત્યાંથી] નીકળ્યા, ને ગામોગામ સુવાર્તા પ્રગટ કરતા તથા સર્વ ઠેકાણે રોગ મટાડતા ગયા.

⁷ હવે જે થયું તે સઘળું સાંભળીને હેરોદ રાજા બહુ ગુંચવણમાં પડ્યો, કેમકે કેટલાએક એમ કહેતા હતા કે, યોહાન મુએલામાંથી ઉઠ્યો છે.

⁸ અને કેટલાએક કહેતા હતા કે, એલિયાહ પ્રગટ થયો છે; ને બીજાઓ કહેતા હતા હે, પુરાતન ભવિષ્યવાદીઓમાંનો એક પાછો ઉઠ્યો છે.

⁹ અને હેરોદ કહ્યું કે, યોહાનનું માથું મેં કાપી નંખાવ્યું; પણ આ કે જેના સંબંધી હું આવી વાતો સાંભળું છું તે કોણ છે? ને તેણે તેને જોવા ચાહ્યું.

¹⁰ અને પ્રેરીતોએ પાછા આવીને જે જે કીધું હતું તે તે તેની કહી બતાવ્યું.અને તે તેઓને તેડીને બેથસાઇદા નામના શહેરમાં એકાંતમાં ગયો.

¹¹ પણ ઘણા લોકો એ જાણીને તેની પછવાડે ગયા; ને તેણે તેઓને આવકાર કરીને તેઓને દેવના રાજ્ય સંબંધી વાત કીધી, ને જેઓને સાજા થવાની ગરજ હતી તેઓને સાજા કીધા.

¹² અને દહાડો નમવા લાગ્યો, ત્યારે [બાર શિષ્યોએ] આવીને તેને કહ્યું કે, લોકોને વિદાય કર કે તેઓ આસપાસનાં ગામોમાં તથા પરાંમાં જઈને ઉતરે, ને ખાવાનું મેળવે; કેમકે આપણે અહીં ઉજળ ઠેકાણે છીએ.

¹³ પણ તેણે તેઓને કહ્યું કે, તમે તેઓને ખાવાનું આપો. અને તેઓએ કહ્યું કે, જો અમે જઈને એ સઘળા લોકોને સારૂ ખાવાનું વેચાતું ન લાવીએ તો અમારી પાસે પાંચ રોટલી ને બે માછલી શિવાય બીજું કંઈ નથી.

¹⁴ કેમકે તેઓ આસરે પાંચ હજાર પુરુષ હતા. અને તેણે પોતાના શિષ્યોને કહ્યું કે, આસરે પચાસ પચાસની પંગત પાડી તેઓને બેસાડો.

¹⁵ અને તેઓએ તેમ કીધું, ને સર્વને બેસાડ્યા.

¹⁶ અને તેણે પાંચ રોટલી ને બે માછલી લઈને આકાશ તરફ જોઇને તેઓને આશીર્વાદ દીધો, ને ભાંગીને લોકને પિરસવા સારૂ શિષ્યોને આપી.

¹⁷ અને તેઓએ ખાધું, ને સર્વે તૃપ્ત થયા; ને છાંડેલા કાકડાની તેઓએ બાર ટોપલી ઉઠાવી.

¹⁸ અને એમ થયું કે તે એકાંતમાં પ્રાર્થના કરો હતો, ત્યારે શિષ્યો તેની સાથે હતા; ને તેણે તેઓને પુછતાં કહ્યું કે, હું કોણ છું, તે વિષે લોકો શું કહે છે?

¹⁹ અને તેઓએ ઉત્તર આપતા કહ્યું કે, યોહાન બાપ્તિસ્મા કરનાર, પણ કેટલાએક [કહે છે] કે, એલીયાહ; ને બીજા [કહે છે] કે, પુરાતન ભવિષ્યવાદીઓમાંનો એક પાછો ઉઠ્યો છે.

²⁰ અને તેણે તેઓને કહ્યું કે, પણ હું કોણ છું તે વિષે તમે શું કહો છો? ને પીતરે ઉત્તર આપતા કહ્યું કે, દેવનો ખ્રિસ્ત.

²¹ પણ તેણે તેઓને તાકીદ આપી ને આજ્ઞા કીધી કે, એ વાત કોઈને કહેતા ના.

²² અને તેણે તેઓને કહ્યું કે, માણસના દીકરાને ઘણું સહેવું, ને વડીલોથી તથા મુખ્ય યાજકોથી તથા શાસ્ત્રીઓથી નાપસંદ થવું તથા માર્યા જવું, ને ત્રીજે દહાડે પાછાં ઉઠવું એ જરૂરનું છે.

²³ અને તેણે સઘળાને કહ્યું કે, જો કોઈ મારી પાછળ આવવા ચાહે, તો તેણે પોતાનો નકાર કરવો, ને રોજ પોતાનો વધસ્તંભ ઉચકીને મારી પાચલ ચાલવું.

²⁴ કેમકે જે કોઈ પોતાનો જીવ બચાવવા ચાહે છે, તે તેને ખોશે; પણ જે કોઈ મારે લીધે પોતાનો જીવ ખોશે, તે તેને બચાવશે.

²⁵ કેમકે જો કોઈ માણસ આખું જગત મેળવીને પોતાનો [આત્મા] ખોય, અથવા તેની હાની પામે, તો તેને શો લાભ છે?

²⁶ કેમકે જે કોઈ મારે લીધે તથા મારી વાતોને લીધે લજવાશે, તેને લીધે માણસનો દીકરો જયારે પોતે પોતાના તથા બાપના તથા પવિત્ર દૂતોના મહિમામાં આવશે ત્યારે લજવાશે.

²⁷ પણ હું તમને ખરું કહું છું કે, અહીં જે ઉભા છે તેઓમાંના કેટલાએક એવાં છે કે જેઓ દેવનું રાજ્ય જોશે ત્યાં સુધી મરણ પામશે નહિ.

²⁸ અને એ વાતો કહ્યાને આસરે આઠ દહાડા પછી એમ થયું કે તે પીતર તથા યોહાન તથા યાકુબને તેડીને પ્રાર્થના કરવા સારૂ પહાડ પર ગયો.

²⁹ અને તે પ્રાથના કરતો હતો ત્યાતે તેના ચેહરાનું સ્વરૂપ બદલાઈ ગયું, ને તેનાં વસ્ત્ર ઉજળાં [તથા] ચળકતાં થયાં.

³⁰ અને, જુઓ, બે પુરુષ, એટલે મુસા તથા એલીયાહ, તેની સાથે વાત કરતા હતા.

³¹ તેઓ મહિમાસહિત દેખાતા હતા, ને તેનું મરણ જે યરૂશાલેમમાં થવાનું હતું તે સંબંધી બોલતા હતા.

³² હવે પીતર તથા જેઓ તેનો સાથે હતા તેઓ ઉંઘે ઘેરાયલા હતા; પણ જયારે તેઓ પુરા જાગતા થયા, ત્યારે તેઓએ તેનો મહિમા દીઠા.

³³ અને એમ થયું કે તેઓ તેની પાસેથી વિદાય થતા હતાં, ત્યારે પીતરે ઇસુને કહ્યું કે, સાહેબ, અહીં રહેવું આપણે માટે સારૂ છે; તો અમે ત્રણ માંડવા બનાવીએ, એક તારે સારૂ, ને એક મુસાને સારૂ, ને એક એલીયાહને સારૂ; કેમકે પોતે શું કહ્યું તે તે સમજતો નહોતો.

³⁴ અને તે એમ કહેતો હતો, એટલામાં એક વાદળું આવ્યું, ને તેઓ પર તેની છાયા પડી; ને તેઓ વાદળમાં પેઠા ત્યારે તેઓ બીધા.

³⁵ અને વાદળામાંથી એવી વાણી થઇ કે, આ મારો પસંદ કરેલો દીકરો છે; તેનું સાંભળો.

³⁶ તે વાની થઇ રહી, ત્યારે ઇસુ એકલો દેખાયો. અને તેઓ ચાના રહ્યા, ને જે જે જોયું હતું તેમાંનું કંઈ તેઓએ તે દિવસોમાં કોઈને કહ્યું નહિ.

³⁷ અને એમ થયું કે બીજે દહાડે તેઓ પહાડ પરથી ઉતર્યા, ત્યારે અતિઘણા લોક તેને મળ્યા.

³⁸ અને, જુઓ, લોકો મધ્યેથી એક માણસ ઘાંટો પાડીને કહ્યું કે, ઉપદેશક, હું તને વિનંતી કરું છું કે, મારા દીકરા પર દ્રષ્ટિ કર; કેમકે તે મારો એકનોએક પુત્ર છે;

³⁹ ને જો, એક [અશુદ્ધ] આત્મા તેને વળગે છે, ને એકએક તે બૂમ પાડે છે; ને તેને એવો મરડે છે કે તેને ફીણ આવે છે, ને તેને ઘણી ઈજા કરીને મુશ્કેલીથી તેને છોડે છે.

⁴⁰ અને તેને કાઢવાની મેં તારા શિષ્યોને વિનંતી કીધી, પણ તેઓ કાઢી શક્યા નહિ.

⁴¹ અને ઈસુએ ઉત્તર આપતા કહ્યું કે, ઓ અવિશ્વાસી તથા આડી પેઢી, હું ક્યાં સુધી તમારી સાથે રહીશ, ને તમારૂં સહન કરીશ? તારા દીકરાને અહીં લાવ.

⁴² અને તે આવતો હતો એટલામાં ભૂતે તેને પછાડી નાખ્યો, ને તેને બહુ મરડ્યો. પણ ઇસુએ અશુદ્ધ આત્માને ધમકાવ્યો, ને છોકરાને સારો કીધો, ને તેને તેના બાપને પાછો સોંપ્યો.

⁴³ અને દેવના મહા પરાક્રમથી તેઓ બધા વિસ્મિત થયા. પણ તેણે જે જે કીધું તે સઘળું જોઇને સર્વ વિસ્મિત થતા હતા,ત્યારે તેણે પોતાના શિષ્યોને કહ્યું કે,

⁴⁴ આ વચનો તમારા કાનમાં ઉતારવા દો; કેમકે માણસનો દીકરો માણસોના હાથમાં સોંપાશે.

⁴⁵ પણ એ વાત તેઓ સમજ્યા નહિ, ને તેઓથી તે ગુપ્ત રખાઈ, એ માટે કે તેઓ તે સમજે નહિ; અને આ વાત સંબંધી તેને પુછતાં તેઓ બીધા.

⁴⁶ અને તેઓમાં વાદવિવાદ શરુ થયો કે, આપણામાં કોણ સૌથી મોટો થાય?

⁴⁷ પણ ઇસુએ તેઓના મનના વિચાર જાણીને એ બાળકને લઈને તેને પોતાની પાસે ઉભું રાખ્યું,

⁴⁸ ને તેઓને કહ્યું કે, ને જે કોઈ મારો અંગીકાર કે છે તે મારો મોકલનારનો અંગીકાર કરે છે; કેમકે તમ સર્વમાં જે સૌથી નાનો તેજ મોટો છે.

⁴⁹ અને યોહાને ઉત્તર આપતા કહ્યું કે, સાહેબ, અમે એક માણસને તારા નામે ભૂત કાઢતાં જોયો; ને અમે તેને મના કીધી, કારણ કે તે આપણી સાથે ચાલતો નથી.

⁵⁰ પણ ઇસુએ તેને કહ્યું કે, મના ન કરો, કેમકે જે તમારી વિરુદ્ધ નથી તે તમારા પક્ષનો છે.

⁵¹ અને એમ થયું કે તેને ઉપર લઇ લેવાનો દિવસો પુરા થવા આવ્યા, ત્યારે તેણે યરૂશાલેમ જવા સારૂ પોતાનું મ્હો [ તે ભણી] દૃઢ રાખ્યું.

⁵² અને તેણે પોતાની આગળ કાસદો મોકલ્યા, ને એઓ જઈને તેને સારૂ તૈયારી કરવા માટે સમરુનીઓના એક ગામડાં પેઠા.

⁵³ અને તેઓએ તેનો આવકાર કીધો નહિ, કારણ કે યરૂશાલેમ ભણી તેનો મ્હો હતું.

⁵⁴ અને તેના શિષ્યો યાકુબ તથા યોહાને એ જોઇને કહ્યું કે, પ્રભુ, શું, તારી એવી ઈચ્છા છે કે અમે આજ્ઞા કરીએ કે આકાશથી આગ પડીને તેઓનો નાશ કરે?

⁵⁵ પણ તેણે પાછા ફરીને તેઓને ધમકાવ્યા.

⁵⁶ અને તેઓ બીજે ગામ ગયા.

⁵⁷ અને તેઓ માર્ગે ચાલતા હતા, તેવામાં કોઈ એકે તેણે કહ્યું કે, પ્રભુ, જ્યાં કહીં તું જઈશ ત્યાં હું તારી પાછળ આવીશ.

⁵⁸ અને ઇસુએ તેને કહ્યું કે, લોંકડાંને દર હોય છે, ને આકાશનાં પક્ષીઓને માળા હોય છે; પણ માણસના દીકરાને માથું મુકવાનો ઠામ નથી.

⁵⁹ અને તેણે બીજાને કહ્યું કે, મારી પાછળ આવ. પણ તેણે કહ્યું કે, પ્રભુ, પ્રભુ મને રજા આપ કે પહેલાં જઈને મારા બાપને દાટું.

⁶⁰ પણ તેણે કહ્યું કે, મુએલાઓને પોતાના મુએલાઓને દાટવા દે, પણ તું જઈને દેવના રાજ્ય[[ની વાત] પ્રગટ કર.

⁶¹ અને બીજાએ પણ કહ્યું કે, હે પ્રભુ, હું તારી પાછળ આવીશ; પણ પહેલવહેલાં જે મારે ઘેર છે તેઓને છેલ્લી સલામ કરી આવવાની મને રજા આપ.

⁶² પણ ઇસુએ તેને કહ્યું કે, કોઈ માણસ હળે હાથ દીધા પછી પછવાડે જુએ તો તે દેવના રાજ્યને યોગ્ય નથી.