¹ અને એમ થયું કે વિશ્રામવારે તે ખેતરોમાં થઈને જતો હતો, ને તેના શિષ્યો કણસલાં તોડતા, ને હાથે મસળીને ખાતા હતા.

² પણ ફરોશીઓમાંના કેટલાએક કહ્યું કે, વિશ્રામવારે જે કરવું ઉચિત નથી તે તમે કેમ કરો છો?

³ ને ઇસુએ તેઓને ઉત્તર આપતા કહ્યું કે, દાઉદ તથા તેના સાથીઓ ભૂખ્યા હતા, ત્યારે તેણે જે કીધું તે પણ તમે શું વાંચ્યું નથી,

⁴ કે તે દેવના ઘરમાં ગયો, ને અર્પેલી રોટલી જે યાજક શિવાય બીજા કોઈને ખાવી ઉચિત નથી તે તેણે લઈને ખાધી, ને પોતાના સાથીઓને પણ આપી?

⁵ ને તેણે તેઓને કહ્યું કે, માણસનો દીકરો વિશ્રામવારનો પ્રભુ છે.

⁶ અને એમ થયું કે એક બીજે વિશ્રામવારે તેણે સભાસ્થાનમાં જઈને બોધ કીધો, ને ત્યાં એક માણસ હતો જેનો જમણો હાથ સુકાઈ ગયેલો હતો.

⁷ અને વિશ્રામવારે તે સાજો કરશે કે નહિ, તે વિષે શાસ્ત્રીઓ તથા ફરોશીઓ તેને જોયાં કરતા હતા એ માટે કે તેના પર દોષ મૂકવાને તેઓને લાગ મળે.

⁸ પણ તેણે તેઓના વિચાર જાણીને જે માણસનો હાથ સુકાઈ ગયલો હતો તેને કહ્યું કે, ઉઠ ને વચમાં ઉભો રહે. અને તે ઉઠીને વચમાં ઉભો રહ્યો.

⁹ ત્યારે ઇસુએ તેઓને કહ્યું કે, હું તમને પુછું છું, વિશ્રામવારે સારૂં કરવું કે માઠું કરવું, જીવને બચાવવો કે તેનો નાશ કરવો, કયું ઉચિત છે?

¹⁰ ને તે સઘળા પર ચોતરફ નજર ફેરવીને તેણે તે માણસને કહ્યું કે, તારો હાથ લાંબો કર. અને તેણે તેં કીધું, એટલે તેનો હાથ સાજો થયો.

¹¹ પણ તેઓ ગાંડા જેવા બની ગયા, ને એક બીજાને કહેવા લાગ્યા કે, ઇસુ વિષે આપણે શું કરીએ?

¹² અને તે દહાડાઓમાં એમ થયું કે તે નીકળીને પ્રાર્થના કરવા પહાડ પર ગયો; ને તેણે દેવની પ્રાર્થનામાં આખી રાત કાઢી.

¹³ અને દહાડો ઉગ્યો ત્યારે તેણે પોતાના શિષ્યોને બોલાવીને તેઓમાંના બારને પસંદ કીધા, જેઓને તેણે પ્રેરીતો પણ કહ્યા;

¹⁴ એટલે, સીમોન જેનું નામ તેણે પીતર પણ પાડ્યું તેને, તથા તેના ભાઈ આંદ્રયાને, અને યાકુબને તથા યોહાનને, અને ફિલિપને તથા બારથલમીને,

¹⁵ અને માત્થીને તથા થોમાને, અને અલ્ફીના [દીકરા] યાકુબને, તથા સીમોન જેણે જેલોટીસ કહેતા હતા તેને,

¹⁶ અને યાકુબના [ભાઈ] યહુદાને, અને યહુદા ઇસકારીઓત જે વિશ્વાસઘાતી હતો તેને.

¹⁷ અને તે તેઓની સાથે ઉતરીને મેદાનમાં ઉભો રહ્યો, ને તેના શિષ્યોનો મોટો જથો તથા આખા યહુદાહમાંના તથા યરૂશાલેમમાંના, ને સૂર તથા સીદોનના કાંઠાના લોકોનો મોટો સમુદાય [હતો], કે જેઓ તેની વાત સાંભળવા તથા પોતાના રોગથી સાજા થવા સારૂ આવ્યા હતા;

¹⁸ ને અશુદ્ધ આત્માઓથી જેઓ પીડાતા હતા તેઓ સાજા કરાયા.

¹⁹ અને સઘળા લોકે તેને અદાક્વાને કોશિશ કીધી; કેમકે તેનામાંથી પરાક્રમ નીકળીને સઘળાંને સાજાં કરતું હતું.

²⁰ અને તેણે પોતાનો શિષ્યો તરફ પોતાની આંખો ઉંચી કરીને કહ્યું કે, ઓ દરિદ્રીઓ, તમને ધન્ય છે, કેમકે દેવનું રાજ્ય તમારૂં છે.

²¹ ઓ હમણાંના ભૂખ્યાઓ, તમને ધન્ય છે, કેમકે તમે તૃપ્ત થશો. ઓ હમણાંનો રડનારાઓ, તમને ધન્ય છે, કેમકે તમે હસશો.

²² જયારે માણસના દીકરાને લીધે માણસો તમારો દ્વેષ કરશે, ને તમને જુદા કાઢશે, ને તમને મહેણાં મારશે, ને તમારૂં નામ ભુંડું માનીને તમને કાઢી નાખશે, ત્યારે તમને ધન્ય છે.

²³ તે દહાડે તમે આનંદ કરો, ને [ખુશાલીમાં] કુદો; કેમકે જુઓ, આકાશમાં તમારૂં ફળ ઘણું છે; કેમકે તેજ પ્રમાણે તેઓના બાપદાદાઓએ ભવિષ્યવાદીઓને કીધું.

²⁴ પણ તમ શ્રીમંતોને અફસોસ છે! કેમકે તમે તમારો દિલાસો પામ્યા છો.

²⁵ ઓ હમણાંના ઘરાએલાઓ, તમને અફસોસ છે! કેમકે તમે ભૂખ્યા થશો. ઓ હમણાંના હસનારાઓ, તમને અફસોસ છે! કેમકે તમે શોક કરશો ને રડશો.

²⁶ જયારે સઘળાં માણસો તમારૂં સારૂં કહેશે ત્યારે તમને અફસોસ છે!કેમકે તેઓના બાપદાદાઓએ જુઠા ભવિષ્યવાદીઓને તેમજ કીધું.

²⁷ પણ હું તમ સાંભળનારાઓને કહું છું કે, તમારા વેરીઓ પર પ્રેમ કરો, જેઓ તમારો દ્વેષ કરે છે તેઓનું ભલું કરો,

²⁸ જેઓ તમને શાપ દે છે તેઓને આશીર્વાદ દો, જેઓ તમારૂં અપમાન કરે છે તેઓને સારૂ પ્રાર્થના કરો.

²⁹ જે કોઈ તને એક ગાલ પર મારે, તેની આગળ બીજો પણ ધર; વળી જે તારો અંગરખો લઇ લે, તેનાથી તારું બદન પણ પાછું રાખીશ નહિ.

³⁰ જે કોઈ તારી પાસે માગે, તેને આપ; ને જે કોઈ તારો માલ લઇ જાય તેની પાસેથી તું પાછો માગીશ નહિ.

³¹ આને જેમ તમે ચાહો કે માણસો તમને કરે તેમજ તમે પણ તેઓને કરો.

³² અને તમારા પર જેઓ પ્રીતિ રાખે છે તેઓ પર જો તમે પ્રીતિ રાખો, તો તમારી મહેરબાની શાની? કેમકે પાપીઓ પણ તેમના પર પ્રીતિ રાખનારાઓ પર પ્રીતિ રાખે છે.

³³ અને જે તમારૂં સારૂં કરે છે તેઓનું સારૂં જો તમે કરો, તો તમારી મહેરબાની શાની? કેમકે પાપીઓ પણ એમજ કરે છે.

³⁴ ને જેની પાસેથી તમે પાછું લેવાની આશા રાખો છો, તેઓને જો તમે ઉછીનું આપો, તો તમારી મહેરબાની શાની? કેમકે તેટલું પાછું લેવાં સારૂં પાપીઓ પણ પાપીઓને ઉછીનું આપે છે.

³⁵ પણ તમે તમારા વેરીઓ પર પ્રીતિ રાખો, ને તેઓનું સારૂ કરો, ને કદી નિરાશ ન થતાં ઉછીનું આપો; ને તમને પણ ઘણું ફળ થશે, ને તમે પરાત્પરના દીકરા થશો; કેમકે અનુપકરીઓ પર તથા ભુંડાઓ પર તે માયાળુ છે.

³⁶ માટે જેમ તમારો બાપ દયાળુ છે, તેં તમે દયાળુ થાઓ.

³⁷ અને કોઈનો ઇન્સાફ ન કરો, ને તમારો ઇનસાફ નહિ કરાશે. કોઈને દોષિત ન ઠરાવો, ને તમે દોષિત નહિ ઠરાવાશો. છોડો ને તમે છોડાશો;

³⁸ આપો ને તમને અપાશે; સારૂં માપ દાબેલું ને હલાવેલું તથા ઉભરાતું તમારા ખોળામાં તેઓ [ઠાલવી] દેશે. કેમકે જે માપથી તમે માપી આપો છો, તેથી તમને પાછું માપી અપાશે.

³⁹ અને તેણે તેઓને એક દ્રષ્ટાંત પણ કહ્યું કે, શું આંધળા આંધળાને દોરી શકે? શું બેહુ ખાડામાં પડશે નહિ?

⁴⁰ શિષ્ય પોતાના ગુરુ કરતા મોટા નથી, પણ પ્રત્યેક જન સંપૂર્ણ થયા પછી પોતાના ગુરુ સરખો થશે.

⁴¹ અને તું તારી પોતાની આંખમાંનો ભારોટીઓ ધ્યાનમાં લીધા વિના તારા ભાઈની આંખમાંનું તણખલું કેમ જુએ છે?

⁴² અથવા તારી પોતાની આંખમાંનો ભારોટીઓ ન જોતાં તું તારા ભાઈને કેમ કહી શકે કે, ભાઈ, તારી આંખમાંથી મને તણખલું કાઢવા દે? ઓ ઢોંગી, તું પહેલાં પોતાની આંખમાંથી ભારોટીઓ કાઢ, ને ત્યાર પછી તારા ભાઈની આંખમાંથી તણખલું કાઢવાને તને સારી પેઠે સૂઝશે.

⁴³ કેમકે કોઈ સારા ઝાડને નઠારું ફળ આવતું નથી; ને વળી કોઈ નઠારા ઝાડને સારૂં ફળ આવતું નથી.

⁴⁴ કેમકે હરેક ઝાડ પોતાનાં ફળથીજ ઓળખાય છે; કેમકે કાંટાના ઝાડ પરથી લોક અંજીર વીણતા નથી, ને ઉંટકટારી પરથી દ્રાક્ષ વીણતા નથી.

⁴⁵ સારૂં માણસ પોતાના મનનાસારા ભંડારમાંથી સારૂ કાઢે છે; ને ભુંડું માણસ પોતાના મનના ભુંડા ભંડારમાંથીભુંડું કાઢે છે; કારણ કે મનના ભરપુરપણામાંથી તેનું મ્હોડું બોલે છે.

⁴⁶ અને તમે મને પ્રભુ, પ્રભુ, કેમ કહો છો, ને જે હું કહું છું તે નથી?

⁴⁷ હરેક જે મારી પાસે આવે છે, ને મારી વાતો સાંભળે છે તથા પાળે છે, તે કોના જેવા છે, એ હું તમને બતાવીશ.

⁴⁸ તે એક ઘર બાંધનાર માણસના જેવો છે, જેણે ઉંડું ખોદ્યું ને ખડક પર પાયો નાખ્યો; ને જયારે રેલ આવી, ત્યારે તે ઘરને નદીનો સપાટો લાગ્યો, અને તે તેને હલાવી ન શક્યો, કેમકે તે સારૂં બાંધેલું હતું.

⁴⁹ પણ જે સાંભળીને પાળતો નથી તે એક માણસના જેવા છે, જેણે પાયા વિના ભોંય પર ઘર બાંધ્યું; તેને નદીનો સપાટો લાગ્યો, ને તે તરત પડી ગયું; ને તે ઘરનો ભરે નાશ થયો.