² અને તેને શાઉલ નામનો એક દીકરો હતો, તે જુવાન અને સુંદર પુરૂષ હતો; ને ઇસ્રાએલપુત્રોમાં તે કરતાં કોઇ સુંદર નહોતો; તેના ખભાથી ઉપરનો ભાગ સર્વ લોકોથી તરતો હતો.

³ અને શાઉલના બાપ કીશના ગધેડા ખોવાયાં હતાં; ને કીશે પોતાના દીકરા શાઉલને કહ્યું, હવે તું તારી સાથે ચાકરોમાંથી એકને લઈને નિકળ, ને જઈને ગધેડાનો શોધ કર.

⁴ અને તેણે એફ્રાઈમના પહાડી મુલક ઓળંગ્યા, તથા શાલીશાહ દેશ ઓળંગ્યો, પણ તેઓને તે મળ્યાં નહિ; પછી તેઓએ શાઅલીમ દેશ ઓળંગ્યો, પણ તે ત્યાં ન હતાં; પછી તેઓએ બિન્યામીનીઓનો દેશ ઓળંગ્યો, પણ તેઓને તે જડ્યાં નહિ.

⁵ અને તેઓ સૂફ દેશમાં આવ્યા, ત્યારે શાઉલે પોતાની સાથે પોતાનો જે ચાકર હતો તેને કહ્યું, ચાલ આપણે પાછો જઈએ; નહિ તો મારો બાપ ગધેડાની કાળજી છોડી દઈને આપણી ચિંતા કરવા લાગશે.

⁶ અને તેણે કહ્યું, હવે, જો, આ નગરમાં દેવનો એક ભક્ત છે, ને તે આબરૂદાર માણસ છે; જે સર્વ તે કહે છે, તે ખચિત પુરૂં થાય છે; તો આપણે ત્યાં જઈએ; કદાપિ તે આપણને કહી શકશે કે કયે માર્ગે આપણે જવું.

⁷ ત્યારે શાઉલે પોતાના ચાકને કહ્યું, પણ જો આપણે જઈએ તો તે માણસને વાસ્તે આપણે શું લઇ જઈશું? કેમકે આપણા પાત્રોમાં રોટલી થઇ રહી છે, ને દેવના માણસને ભેંટ આપવા સારૂ કંઈ નથી; આપણી પાસે શું છે?

⁸ ને તે ચાકર શાઉલને પ્રત્યુત્તર આપીને બોલ્યો કે, જો, મારી પાસે પા શેકેલ રૂપું છે, તે હું એ ઈશ્વરભક્તને આપીશ, કે આપણો માર્ગ તે આપણને કહે.

⁹ પૂર્વે ઇસ્રાએલમાં કોઇ દેવની સલાહ લેવા જતો, ત્યારે તે કહેતો કે, આવો, આપણે ભવિષ્યદર્શક પાસે જઈએ; કેમકે જેણે હમણાં ભવિષ્યવાદી કહે છે તેને પૂર્વે ભવિષ્યદર્શક કહેતાં હતા.

¹⁰ અને શાઉલે પોતાના ચાકરને કહ્યું, તેં ઠીક કહ્યું, ચાલ, આપણે જઈએ; ત્યારે જે નગરમાં તે ઇશ્વરભક્ત હતો, ત્યાં તેઓ ગયા.

¹¹ અને તેઓ નગરમાં જવા સારૂ ઘાટ ઉપર ચઢતા હતા, એટલામાં કન્યાઓ પાણી ભરવાને બહાર આવતી તેઓને મળી; ને તેઓએ તેઓને પુછ્યું, શું ભવિષ્યદર્શક અહીં છે?

¹² ને તેઓએ તેઓને ઉત્તર આપ્યો કે, હા, તે છે; જુઓ, તે તમારી આગળ છે; હવે વહેલા જાઓ, કેમકે આજ તે નગરમાં આવ્યો છે; કારણ કે આજ ઉંચસ્થાને લોકો યજ્ઞ કરવાના છે.

¹³ તમે નગરમાં પેસશો કે તરત, એટલે જમવા સારૂ ગયા પહેલાં, તે તમને મળશે; કેમકે તે આવીને યજ્ઞને આશીર્વાદ દે, ત્યાં સુધી લોકો ખાશે નહિ; ત્યાર પછી જેઓને નહોતરેલા છે તેઓ ખાશે. તો હવે તમે ઉપર જાઓ, કેમકે આ વખતે તમને મળશે.

¹⁴ અને તેઓ ઉપર ચઢીને નગરમાં ગયા; અને તેઓ નગરમાં પેસતાં હતા ત્યારે, જુઓ, શમૂએલ ઉપરસ્થાને જતાં તેઓને મળ્યો.

¹⁵ હવે શાઉલના આવ્યાના એક દિવસ અગાઉ, યહોવાહે શમૂએલને જણાવ્યું હતું કે,

¹⁶ કાલે, આસરે આ વેળાએ, બિન્યામીનના દેશમાંથી એક માણસને હું તારી પાસે મોકલીશ, ને મારા લોક ઇસ્રાએલનો સરદાર થવા સારૂ તેનો અભિષેક તું કર, અને તે પલિસ્તીઓના હાથમાંથી મારા લોકોને છોડાવશે; કેમકે મારા લોકોનાં પોકાર મારી પાસે આવ્યો છે, માટે મેં તેમના પર નજર કરી છે.

¹⁷ અને શમૂએલે શાઉલને જોયો, ત્યારે યહોવાહે તેને કહ્યું, જે માણસ વિષે મેં તને કહ્યું હતું તેને જો, એજ મારા લોક પર અધિકાર કરશે.

¹⁸ અને શાઉલે શમૂએલ પાસે દરવાજામાં આવીને કહ્યું, ભવિષ્યદર્શકનું ઘર ક્યાં છે, એ કૃપા કરીને મને કહે.

¹⁹ અને શમૂએલે શાઉલને ઉત્તર આપીને કહ્યું, હુંજ ભવિષ્યદર્શક ચૂલ મારી આગળ ઉંચસ્થાને ચઢી જાઓ, કેમકે આજ મારી સાથે તમે જમશો, ને આવતી કાલે હું તને જવા દઈશ; ને તારા હૃદયમાં જે સર્વ છે તે હું કહીં દેખાડીશ.

²⁰ અને તારા ગધેડાં જે ત્રણ દિવસથી ખોવાઈ ગયાં હતાં તેની કાળજી કરીશ મા, કેમકે તે મળ્યાં છે. અને ઇસ્રાએલની સઘળી ઇચ્છા કોણના પર છે? શું તારા પર ને તારા બાપના સઘળાં ઘરનાના પર નથી?

²¹ ને શાઉલે ઉત્તર આપીને કહ્યું, શું, હું બિન્યામીની, તથા ઇસ્રાએલમાં કુળોમાં સૌથી નાનો કુળનો નથી? ને મારૂં કુટુંબ બિન્યામીન કુળના કુટુંબોમાં સૌથી નાનું નથી શું? તો તું મારી સાથે એવી રીતે કેમ વાત કરે છે?

²² ને શમૂએલ શાઉલ તથા તેના ચાકરને દિવાનખાનામાં લઇ આવ્યો, ને જે નહોતરાએલા હતા તેઓ મધ્યે તેઓને સૌથી ઉંચે ઠેકાણે બેસાડ્યા, ને તેઓ આસરે ત્રીસ માણસ હતા.

²³ અને શમૂએલે રસોઇઆને કહ્યું કે, જે વિભાગ મેં તને આપ્યો હતું, ને જે વિષે મેં તને કહ્યું હતું કે, તારી પાસે રાખી મુક, તે લાવ,

²⁴ અને રસોઇઆએ જાંગ તેનાં પરના માંસ સુદ્ધાં લઈને શાઉલ આગળ મુકી. અને શમૂએલે કહ્યું કે, જે રાખી મુકેલું છે તે જો; તારી આગળ મુકીને ખા, કેમકે મેં ઠરાવેલા અવસરને માટે તારે સારૂ તે રાખી મુક્યું છે, એમ કહીને કે, મેં લોકોને નહોતર્યા છે.એમ તે દિવસે શાઉલ શમૂએલસાથે જમ્યો.

²⁵ અને તેઓ ઉંચસ્થાનેથી ઉતરીને નગરમાં આવ્યા, ત્યારે ઘરનાં ધાબા ઉપર શમૂએલે શાઉલ સાથે સંભાષણ કીધું.

²⁶ અને તેઓ પરોઢીએ ઉઠ્યા, ને સુમારે સૂર્યોદયને સમયે એમ થયું કે, શમૂએલે શાઉલને ઘરનાં ધાબા ઉપર બોલાવીને એમ કહ્યું, ઉઠ, એ સારૂ કે હું તને વિદાય કરૂં. અને શાઉલ ઉઠ્યો, ને તે તથા શમૂએલ બન્ને બહાર ચાલી નિકળ્યા.

²⁷ અને નગરના છેડા આગળ તેઓ ઉતરતા હતા, ત્યારે શમૂએલે શાઉલને કહ્યું કે, ચાકરને કહે કે, તે આપણી આગળ ચાલ્યો જાય, ને તે ચાલ્યો ગયો, પપન તું હમણાં ઉભો રહે, કે હું તને દેવનું વચન કહીં સંભળાવું.